In een opwelling koop ik een lange rok. Een zalmroze, wijd uitlopend fladdergeval met bloemen erop. Al surfend op het internet liep ik de rok tegen het lijf. De vrouw op de foto oogt er supervrouwelijk in. Vol zelfvertrouwen lacht ze me toe vanaf mijn laptop. Dat wil ik ook, denk ik, dus bestel ik de rok, die twee dagen later, op een warme zaterdag, bij mij thuis wordt bezorgd. Ik haal de rok uit de doos, uit het plastic cellofaan en doe hem aan. Hij past. Ik zwier een paar rondjes door de slaapkamer en schrijd vervolgens als een koningin de trap af. Dochter en manlief roepen bewonderend ‘oeh’ en ‘ah’, dus ik hou de rok maar meteen aan.
Ik ga boodschappen doen. Buitengekomen schijnt de zon warm op mijn schouders. Een zacht briesje waait door de straat. Gewend aan broeken voel ik me een beetje bloot in de rok. De stof fladdert zacht kriebelend om mijn benen. Niet onprettig. Voor de gelegenheid heb ik mijn teennagels rood gelakt en in sandalen gestoken. Ik haal mijn fiets uit het rek en fiets op mijn vrouwelijkst naar de supermarkt. Dat is langzamer dan anders. Met een glimlach op mijn gezicht, me verwonderend dat het kan; heupwiegen op de fiets. Ik kijk om me heen of iemand naar mij kijkt, naar mijn rok die vrolijk als een vlag achter me aan wappert. Een bewegend bloemenveld. En ja, een buurvrouw steekt een hand op vanaf de overkant van de straat. Als ik terug zwaai voel ik een blij huppeltje in mijn buik. Wat een feest, zo’n rok.
De volgende dag regent het als ik uit bed kom. Mijn rok hangt slapjes over een stoel. Ik kijk in mijn kast en trek een broek aan, een aansluitende jeans die mijn benen, buik en billen voelbaar omhult. Als ik buk voel ik de weerstand van de broek, de rek van de stof. Na zoveel vrijheid moet mijn lijf weer even wennen aan die druk. Ik doe een paar kniebuigingen zodat er wat meer ruimte komt. Gympen erbij maar. Eerst sokken om mijn voeten, dan de gympen, de veters trek ik stevig aan. Ik voel me bedekt, omhuld, gedragen door broek en schoenen. En dat voelt krachtig, stevig, stoer. Als ik beneden kom zit mijn man aan tafel met koffie en een krantje. ‘Schat’, zeg ik, ‘doe jij vandaag de boodschappen?’
